%0 Journal Article %T کنکاشی در روابط تاریخی ایران و سوریه (1946-2011) %J تاریخ نامه انقلاب %I پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی %Z 2588-3496 %A درویشی سه تلانی, فرهاد %A فیاضی, حامد %D 2017 %\ 09/23/2017 %V 1 %N دفتر اول و دوم(بهار و تابستان) %P 115-143 %! کنکاشی در روابط تاریخی ایران و سوریه (1946-2011) %K روابط راهبردی %K ایران %K سوریه %K سازه‌انگاری %K تهدیدهای مشترک %R %X یکی از مهم‌ترین مباحث در مطالعات روابط بین‌الملل، بررسی عوامل مؤثر در شکل‌گیری و تداوم روابط بین کشورهاست. در تاریخ روابط بین‌الملل می‌توان موارد زیادی را یافت که تهدیدهای مشترک، نقش زیادی در شکل‌گیری روابط، تشکیل اتحادها و تداوم آن‌ها داشته‌اند. روابط سوریه و ایران را تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی می‌توان در چارچوب روابط دو ابرقدرت ایالات‌متحدۀ آمریکا و شوروی و دسته‌بندی‌های منطقه‌ای منبعث از فضای جنگ سرد در منطقه ارزیابی کرد. این روابط بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، از آن نوع مناسبات در خاورمیانه است که می‌توان نقش دشمنان مشترک را در گسترش و تحکیم آن به‌وضوح مشاهده کرد. ماهیت اسلامی انقلاب، تشکیل جمهوری اسلامی و تدوین اصول جدید قانون اساسی منجر به تغییر در مبانی و اهداف سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران شد و تجدیدنظر در روابط با سایر کشورها به‌خصوص سوریه را در پی داشت. در پژوهش حاضر در چارچوبی تاریخی و تحلیلی درصدد پاسخ به این سؤال هستیم که: چه عواملی در شکل‌گیری و تداوم روابط ایران و سوریه از 1946 تا 2011 موثر بوده‌است؟ در این مقاله مناسب‌ترین نظریه‌هایی شناسایی شده‌اند که قابلیت تبیین اتحاد پیچیده و راهبردی را میان ایران و سوریه داشته‌اند و در میان آن‌ها از دو نظریۀ سازه‌انگاری و نئورئالیسم استفن والت برای بررسی روابط راهبردی دو کشور استفاده شده‌است تا به‌طور عینی‌تر بتوان به بررسی روابط دو کشور پرداخت. %U https://tarikhname.ri-khomeini.ac.ir/article_50878_cca350b696eb6e400bf54355b99d99a7.pdf